Οι Έλληνες κάτω από την οθωμανική και τη λατινική κυριαρχία 1

Με την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης το 1204  από τους σταυροφόρους της Δ΄ Σταυροφορίας,  
άρχισε η κατάρρευση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. 

Aργότερα οι Έλληνες επανέκτησαν την Πόλη, 

η παρακμή όμως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας συνεχίστηκε, 
με αποτέλεσμα το 1430  
να περιλαμβάνει μόνο την Κων/πολη με τα περίχωρά της  και το Δεσποτάτο του Μορέως.

  

Την ίδια εποχή τον οθωμανικό θρόνο πήρε 

ο Μωάμεθ Β΄.

 

Στόχος του νέου σουλτάνου ήταν να κυριεύσει την Κωνσταντινούπολη. 

Το κατάφερε έπειτα από πολιορκία 55 ημερών. 

πίνακας του λαϊκού ζωγράφου ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ

Η αλυσίδα με την οποία έκλεισε η είσοδος του Κεράτιου κόλπου κατά τη διάρκεια της πολιορκίας

Η Άλωση της Πόλης έγινε την Τρίτη 29 Μαΐου 1453.
 Ο τελευταίος αυτοκράτορας, Κωνσταντίνος ΙΑ’ (Δραγάτσης) Παλαιολόγος, σκοτώνεται απ΄το σπαθί ενός γενίτσαρου. 
Κάποιοι ηρωικοί Κρήτες συνεχίζουν να µάχονται, ενώ έχουν παραδοθεί όλοι οι άλλοι...

Η Μπομπάρδα, το Μεγάλο Κανόνι των Τούρκων. Σήμερα ανήκει στην British Royal Armouries collection

Υπάρχει στην επαρχία Σφακίων ένα χωριό με το όνομα Καλλικράτης κτισμένο στα 750 μέτρα υψόμετρο.

Στην είσοδο του χωριού υπάρχει μια πλάκα 

που μας  πληροφορεί ότι το χωριό χρωστά το όνομα του στο Μανούσο Καλλικράτη, αρχηγό σώματος 1500 εθελοντών,
που το Μάρτη του 1453  πήγε να βοηθήσει στην άμυνα της Πόλης.

Ο ιστορικός Φραντζής γράφει για τους Κρήτες εθελοντές :

«Όταν μπήκαν οι εχθροί στην Πόλη, έδιωξαν τους Χριστιανούς που είχαν απομείνει στα τείχη με τηλεβόλα, βέλη, ακόντια και πέτρες.  Έτσι έγιναν κύριοι ολόκληρης της Κωνσταντινούπολης, εκτός των πύργων 
του Βασιλείου του Λέοντος και του Αλεξίου, τους οποίους κρατούσαν  οι ναύτες από την Κρήτη που πολέμησαν από τις 6 μέχρι τις 8 το απόγευμα  και σκότωσαν πολλούς Τούρκους. 

Βλέποντας το πλήθος των εχθρών που είχαν κυριεύσει την πόλη,  δεν ήθελαν να παραδοθούν, αλλά έλεγαν ότι προτιμούσαν 
να πεθάνουν παρά να ζήσουν. 

Κάποιος Τούρκος ειδοποίησε τότε το Σουλτάνο για την ηρωική άμυνά τους κι εκείνος συμφώνησε να τους επιτρέψει να φύγουν με το πλοίο και όλα τα πράγματα που είχαν μαζί τους».

Σύμφωνα με την παράδοση...

τα μαντήλια στην Κρήτη μετά την είδηση της άλωσης, βάφτηκαν μαύρα και μπήκαν κρόσσια, συμβολίζοντας τα δάκρυα των Κρητών για την απώλεια της Πόλης.  
Σύμφωνα πάλι με άλλη παράδοση, δείχνουν τα πολλά χρόνια της Τουρκοκρατίας στην Κρήτη και συμβολίζουν, με το σχήμα τους, τη θλίψη και το θρήνο που προκάλεσε το ολοκαύτωμα της Μονής Αρκαδίου στα 1866.

 ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ...